Στην διάρκεια της κατά Γιάννη Βούλγαρη «μοιραίας πενταετίας» κάποιος μπορούσε να διακρίνει ένα ενδιαφέρον pattern στους σχολιασμούς των τηλεοπτικών παραθύρων. Για ό,τι κακό έκανε το ΠΑΣΟΚ (κι έκανε πολλά) έφταιγε το ΠΑΣΟΚ. Για ό,τι κακό έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ (κι έκανε καταστροφικά) έφταιγε το πολιτικό σύστημα. Κατά τον ίδιο τρόπο αυτό που ακούμε τώρα -κυρίως στα τηλεκαφενεία- είναι ότι για το αδιέξοδο που διαφαίνεται «φταίνε και οι δύο»...Βεβαίως ευθύνες έχουν και οι δύο. Διαφορετικές και για διαφορετικά πράγματα. Και ο κ. Παπανδρέου έκανε λάθη με κορυφαίο αυτό του δημοψηφίσματος και ο κ. Σαμαράς κάνει λάθη με διαρκές αυτό του αντιμνημονιακού αγώνα. Αλλά η συζήτησή σήμερα δεν είναι εκεί. Η συζήτηση τώρα είναι το διαφαινόμενο αδιέξοδο να βρεθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας που να διευθετήσει μερικά πράγματα μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές. Εδώ το pattern συνεχίζεται: «φταίνε και οι δύο»...
Μόνο που υπάρχουν καινούργια δεδομένα στο τραπέζι, δεδομένα τα οποία δεν λένε να αλλάξουν το pattern. Ο ένας παραιτείται από την πρωθυπουργία. Ο άλλος δεν αναβάλει τις φιλοδοξίες του για την πρωθυπουργία ούτε για τέσσερις μήνες. Ο ένας έκανε ένα βήμα για εκλογές στον Φεβρουάριο του 2012 και όχι στο τέλος της τετραετίας, δηλαδή τον Οκτώβριο του 2013. Ο άλλος παραμένει σταθερός στο αρχικό αίτημα για εκλογές εδώ και τώρα. Αν -όπως λέγεται κυνικά- στόχος και των δύο είναι η καρέκλα ο ένας θυσιάζει 19 μήνες (τυπικά) βέβαιης πρωθυπουργίας και ο άλλος 4 μήνες (τυπικά) πιθανής πρωθυπουργίας. Συνεπώς δεν «φταίνε (εξίσου) και οι δύο»
Να συμφωνήσουμε ότι η παραίτηση του κ. Παπανδρέου ήταν θολή. Δεν είπε την λέξη «παραιτούμαι», αλλά «μπορούμε να συζητήσουμε και τον επικεφαλής». Πως μπορούν να αποκαλυφτούν οι μύχιες και κάκιστες προθέσεις του κ. Παπανδρέου; Μόνο αν η Νέα Δημοκρατία προτείνει τέσσερα ονόματα μεταβατικών πρωθυπουργών και περάσει η μπάλα στο ΠΑΣΟΚ. Αν η κυβέρνηση δεν αποδεχθεί κανένα ή αν δεν αντιπροτείνει κάποιο αντίστοιχο πρόσωπο, ιδού η αποκάλυψη. Ας αναλάβει το ΠΑΣΟΚ το κόστος της μη συναίνεσης. Αλλά κάτι πρέπει να προτείνει και η ΝΔ• έστω θολό όπως -κατά την ίδια- πρότεινε ο κ. Παπανδρέου. Αν δεν το προτείνει δεν ισομερίζονται οι ευθύνες. Δεν «φταίνε και οι δύο».
Ας σβήσουμε τις παραινέσεις των εταίρων για συναίνεση και την απέχθειά τους για τις πρόωρες εκλογές, οι οποίες θα έχουν τις ίδιες επιπτώσεις στια αγορές όσο και το τεθνεών δημοψήφισμα. Υπάρχουν δύο προτάσεις στο τραπέζι. Του ΠΑΣΟΚ που λέει τον Φεβρουάριο και της ΝΔ που λέει εδώ και τώρα. Αν ως προς τις επιπτώσεις έχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ, οι εκλογές τώρα, χωρίς να δεθεί από παντού η σύμβαση, σημαίνει άμεση καταστροφή. Αν έχει δίκιο η ΝΔ που λέει ότι το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί την καταστροφική πολιτική του μνημονίου, στους 18 μήνες θα προστεθούν άλλοι τέσσερις. Εκτός αυτού με δεδομένο ότι η ΝΔ θα συγκυβερνά, αυτές οι «καταστροφές» θα μειωθούν τουλάχιστον κατά το μισό.
Ο κ. Σαμαράς στην σαββατιάτικη δήλωσή του (5.11.2011) επεσήμανε ότι ο κ. Παπανδρέου «ήλθε και μας είπε χθες, ότι είναι τάχα "επικίνδυνες" οι άμεσες εκλογές κι ότι δεν υπάρχει χρόνος. Όμως υπήρχε χρόνος για να κάνει δημοψήφισμα στις 4 Δεκεμβρίου, με ένα κρίσιμο ερώτημα που θα τίναζε τα πάντα στον αέρα». Εκ των πραγμάτων έχει δίκιο. Η συνάντηση στις Κάννες απέδειξε ότι δεν υπήρχε χρόνος ούτε ανοχή για δημοψήφισμα στις 4 Δεκεμβρίου. Όπως ακριβώς δεν υπάρχει χρόνος ούτε ανοχή για εκλογές στις 4 Δεκεμβρίου. Θα δημιουργήσει την ίδια αστάθεια στην Ευρώπη και στις αγορές με πρώτο θύμα την χώρα μας. Στην γκάφα του κ. Παπανδρέου πρέπει να αντικριστεί μια γκάφα του κ. Σαμαρά;
Όπως και να έχει το πράγμα διαφορετικά πας σε εκλογές συντεταγμένα και διαφορετικά μέσα στον πανικό των ημερών. Όπως ακριβώς γίνεται και με την χρεοκοπία. Αλλιώς χρεοκοπείς με την δανειακή σύμβαση της 26ης Οκτωβρίου και αλλιώς χωρίς αυτή...
*Ο Πάσχος Μανδραβέλης είναι αρθρογράφος στην εφημερίδα «Καθημερινή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου