Ο φερόμενος ως λαός, ξύπνησε.
Το ίδιο και οι δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας.
Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να πλύνει τα χέρια μετά από δυο χρόνια δουλειάς και οι βουλευτές του όχι σαπούνι, αλλά ούτε νεράκι δεν του φέρνουν. Μόνο σκοινί να κρεμαστεί.
Η Ελευθεροτυπία έκλεισε, η Liberation βάζει τον τίτλο «ΧΑΟΣ» στα Ελληνικά και οι μικρές αγγελίες της πολιτικής ζωής της χώρας όπως το ΚΚΕ, ο ΛΑΟΣ και οι άλλοι, ζητάνε εκλογές αντί για οίκτο.
Οίκτο σαν αυτό που ζητάει ο φερόμενος ως λαός, ενώ βλέπει ότι δεν υπάρχει στο λεξικό του Moody’s.
Μόνο φωνές ακούει παντού, μπλεγμένες μεταξύ τους. Από το διπλανό διαμέρισμα, μέχρι το γραφείο της Μέρκελ ή του Σαρκοζί.
Πλάκα-πλάκα, είναι η πρώτη φορά στη ζωή τους που χρειάστηκε να δουλέψουν στα σοβαρά οι Ευρωπαίοι ηγέτες και δεν ξέρουν πώς να το κάνουν.
Νομίζαμε πως λουφάραμε μόνο εμείς στη δουλειά, πως μόνο τα δικά μας πτυχία ήταν πέτσινα.
Πιο εύκολο είναι πια για τη Μέρκελ να μαγειρέψει στρουντλ, παρά να κάνει την καγκελάριο. Πιο πιθανό είναι για τον Σαρκοζί να τα φτιάξει μαζί μου, παρά να προτείνει βιώσιμες λύσεις.
Το θέμα είναι πως τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Έτσι, απλά όπως το λέει ο φερόμενος ως λαός.
Πολύ άσχημα είναι τα πράγματα και δεν έχουμε πιάσει πάτο ακόμη. Πέφτουμε και όλο πέφτουμε, προς το παρόν.
Ένας εφιάλτης που βλέπω κατά καιρούς είναι αυτό. Ότι πέφτω σε μια τρύπα στο έδαφος και κάτω είναι το χάος, σαν αυτό της Liberation.
Στον ύπνο μου όμως, πάντα πιάνομαι από το χείλος της τρύπας και βγαίνω επάνω.
Αυτό που νιώθω τώρα δηλαδή, είναι χειρότερο από εφιάλτη.
Είναι τα λεφτά που θα μου λείψουν και αισθάνομαι έτσι; Η ανασφάλεια ότι δεν θα έχω τα απαραίτητα να ζήσω αξιοπρεπώς;
Παρότι κοιτάζω το νόμισμα του Ευρώ στο χέρι μου και νομίζω πως έχει μάτια που με καρφώνουν εχθρικά, δεν είναι αυτό.
Είναι η ελπίδα που μου στερείται, ότι αν ήθελα χρήματα θα μπορούσα να τα έχω μέσα από τη δουλειά μου.
Ελπίδα δεν σημαίνει αξιοπρέπεια; Αξιοπρέπεια δεν σημαίνει το δικαίωμα να υπάρχεις;
Σου έχει τύχει μάλλον να σου στερεί κάποιος αυτό το δικαίωμα. Ένας κακός συνεργάτης, ένας προϊστάμενος.
Όταν όμως σου το στερεί η παγκόσμια κοινότητα, πώς νιώθεις;
Ανεξάρτητα από το πόσο έφταιξε ο φερόμενος ως λαός, οι πολιτικοί μας και ποιοι φταίνε μέχρι σήμερα.
Άλλο το μυαλό και άλλο η ψυχή. Εγώ μιλάω για την ψυχή σου τώρα.
Για το πώς είσαι πια, φερόμενος ως τελειωμένος.
Απο tsaousa
Το ίδιο και οι δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας.
Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να πλύνει τα χέρια μετά από δυο χρόνια δουλειάς και οι βουλευτές του όχι σαπούνι, αλλά ούτε νεράκι δεν του φέρνουν. Μόνο σκοινί να κρεμαστεί.
Η Ελευθεροτυπία έκλεισε, η Liberation βάζει τον τίτλο «ΧΑΟΣ» στα Ελληνικά και οι μικρές αγγελίες της πολιτικής ζωής της χώρας όπως το ΚΚΕ, ο ΛΑΟΣ και οι άλλοι, ζητάνε εκλογές αντί για οίκτο.
Οίκτο σαν αυτό που ζητάει ο φερόμενος ως λαός, ενώ βλέπει ότι δεν υπάρχει στο λεξικό του Moody’s.
Μόνο φωνές ακούει παντού, μπλεγμένες μεταξύ τους. Από το διπλανό διαμέρισμα, μέχρι το γραφείο της Μέρκελ ή του Σαρκοζί.
Πλάκα-πλάκα, είναι η πρώτη φορά στη ζωή τους που χρειάστηκε να δουλέψουν στα σοβαρά οι Ευρωπαίοι ηγέτες και δεν ξέρουν πώς να το κάνουν.
Νομίζαμε πως λουφάραμε μόνο εμείς στη δουλειά, πως μόνο τα δικά μας πτυχία ήταν πέτσινα.
Πιο εύκολο είναι πια για τη Μέρκελ να μαγειρέψει στρουντλ, παρά να κάνει την καγκελάριο. Πιο πιθανό είναι για τον Σαρκοζί να τα φτιάξει μαζί μου, παρά να προτείνει βιώσιμες λύσεις.
Το θέμα είναι πως τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Έτσι, απλά όπως το λέει ο φερόμενος ως λαός.
Πολύ άσχημα είναι τα πράγματα και δεν έχουμε πιάσει πάτο ακόμη. Πέφτουμε και όλο πέφτουμε, προς το παρόν.
Ένας εφιάλτης που βλέπω κατά καιρούς είναι αυτό. Ότι πέφτω σε μια τρύπα στο έδαφος και κάτω είναι το χάος, σαν αυτό της Liberation.
Στον ύπνο μου όμως, πάντα πιάνομαι από το χείλος της τρύπας και βγαίνω επάνω.
Αυτό που νιώθω τώρα δηλαδή, είναι χειρότερο από εφιάλτη.
Είναι τα λεφτά που θα μου λείψουν και αισθάνομαι έτσι; Η ανασφάλεια ότι δεν θα έχω τα απαραίτητα να ζήσω αξιοπρεπώς;
Παρότι κοιτάζω το νόμισμα του Ευρώ στο χέρι μου και νομίζω πως έχει μάτια που με καρφώνουν εχθρικά, δεν είναι αυτό.
Είναι η ελπίδα που μου στερείται, ότι αν ήθελα χρήματα θα μπορούσα να τα έχω μέσα από τη δουλειά μου.
Ελπίδα δεν σημαίνει αξιοπρέπεια; Αξιοπρέπεια δεν σημαίνει το δικαίωμα να υπάρχεις;
Σου έχει τύχει μάλλον να σου στερεί κάποιος αυτό το δικαίωμα. Ένας κακός συνεργάτης, ένας προϊστάμενος.
Όταν όμως σου το στερεί η παγκόσμια κοινότητα, πώς νιώθεις;
Ανεξάρτητα από το πόσο έφταιξε ο φερόμενος ως λαός, οι πολιτικοί μας και ποιοι φταίνε μέχρι σήμερα.
Άλλο το μυαλό και άλλο η ψυχή. Εγώ μιλάω για την ψυχή σου τώρα.
Για το πώς είσαι πια, φερόμενος ως τελειωμένος.
Απο tsaousa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου