ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Τον Ιούνιο που μας πέρασε ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δηλώσει σε συνέντευξή του:

«Ας καταλάβουν όλοι ότι  η εποχή που καταναλώναμε περισσότερα  από όσα παράγαμε και κυρίως η  εποχή των ελλειμμάτων που  δημιουργούσαν χρέος το οποίο πετάγαμε σαν σκουπίδια στην αυλή των επόμενων γενιών, τελείωσε.

Οφείλουμε από του χρόνου να έχουμε πρωτογενή  πλεονάσματα: οι δαπάνες του κράτους  μείον τους τόκους για αποπληρωμή χρεών να είναι λιγότερες από  τα έσοδά του. Έτσι και μόνο έτσι θα αρχίσουμε να μειώνουμε το δημόσιο χρέος που απειλεί να μας πνίξει. Μπορούμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε αυτή την αλήθεια; Αυτό πρέπει να ...
...κάνουμε και τώρα και για πάντα.

Σημαίνει αυτό παντοτινή λιτότητα; Όχι. Σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να φτάσουμε σύντομα σε ένα χρονικό σημείο όπου το κράτος θα δαπανά όσα απολύτως χρειάζονται με διαφάνεια, θα εισπράττει όσα είναι δίκαιο να εισπράξει και τίποτε λιγότερο, οι κοινωνικές παροχές θα πηγαίνουν σε αυτούς που πραγματικά τις χρειάζονται και η ανάπτυξη θα βασίζεται σε υγιή στηρίγματα. Αυτό είναι το εθνικό μας στοίχημα.

Μέχρι να φτάσουμε εκεί, για να μην καταρρεύσουμε, θα υπάρχουν και δύσκολες αποφάσεις, τις οποίες, αν είχαν γίνει όσα έπρεπε τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα παίρναμε ποτέ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και πάνω σε αυτήν θέλω να οικοδομήσω την εθνική συνεννόηση, που δεν είναι ζήτημα μιας ψηφοφορίας. Είναι ευρύτερο πολιτικό ζήτημα, ζήτημα εθνικής ευθύνης.

Το θέμα είναι να στείλουμε ένα μήνυμα όλες οι πολιτικές δυνάμεις ότι έχουμε καταλάβει το διακύβευμα για την πατρίδα μας και είμαστε αποφασισμένες να αντιμετωπίσουμε με ενότητα τις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας, ανεξάρτητα από τις επί μέρους δημοκρατικές διαφορές μας».

Αυτό είναι το εθνικό μας στοίχημα. Και μπροστά στη σημασία του, αυτοί που επιμένουν, ακόμα και τώρα που συγκροτήθηκε η κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης, να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο, να ασκούν ανέξοδη κριτική, να επιχαίρουν για αναβολές και να υπόσχονται εύκολες και ανέξοδες λύσεις για διέξοδο από την κρίση, σύντομα θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν και τα τελευταία απομεινάρια ανευθυνότητας.    

Όλοι θα αντιληφθούν ότι καλά τα λόγια, καλά τα όμορφα θεωρητικά σχήματα «συμφωνώ στον στόχο, αλλά όχι στον τρόπο», αλλά στην πράξη αυτό που έγινε τα 2 τελευταία χρόνια ήταν και είναι, παρά τα λάθη και τις αδικίες, ο μοναδικός τρόπος για να γλυτώσουμε ως έθνος τα πολύ χειρότερα. Και για να δούμε κάποτε μια άσπρη μέρα. Πραγματικά δίκαιη.