Αβίαστα, αβάδιστα, αβασάνιστα. Με αβαντάζ.

Είναι πλέον αποδεδειγμένο. Αν κάνουμε επιπόλαιες επιλογές, θα αντιμετωπίσουμε επιπόλαιες συμπεριφορές και θα λάβουμε ανεύθυνες απαντήσεις. Γι’ αυτά μπορεί να μην πολεμήσαμε, αλλά δικά μας είναι και αυτά πληρώνουμε.  Η μοίρα, ο Θεός ή οι αόρατες δυνάμεις (ό,τι βολεύει) δεν αστειεύονται, θα προσαρμοστούν στο δικό μας επίπεδο επιπολαιότητας γιατί πρέπει πάση θυσία να πάρουμε το μάθημά μας.
Καιρό τώρα με προβληματίζει η ανευθυνότητα και ο παρωπιδισμός όσων επί μήνες ζητούσαν εκλογές. Ποιους υπεύθυνους και άξιους αντικαταστάτες είχαν άραγε στο νου, μα και ποιος αληθινά γνωρίζει αν υπήρχαν και ποια περιθώρια υπήρχαν για κάποια άλλη, διαφορετική πολιτική που θα έπρεπε να ασκηθεί για να μας ανακουφίσει; Διότι όλοι αντιλαμβανόμαστε τη σύγχυση που επιφέρουν και την ανασφάλεια που δημιουργούν τα λάθη και η ασυνεννοησία μέσα στην κυβέρνηση, στους δημόσιους φορείς, ακόμα και σε όσους βρίσκονται απέναντί τους, σε όσους διαμαρτύρονται, αλλά αν δεν ακουστούν ποτέ σαφείς και εφικτές λύσεις, απλώς θα περνάμε από το ένα αδιέξοδο, στο άλλο. Μα ακόμα και στους λαβύρινθους υπάρχει μία τουλάχιστον έξοδος. Εδώ, όχι; Ποιο είναι το πραγματικό ερώτημα λοιπόν που μας ταλανίζει και ποιος φιλόπατρις και όχι πατριδοκάπηλος θα έρθει εν τω μέσω της νυκτός ως σωτήρας να δώσει την σωστή απάντηση; Θα τον αναγνωρίσουμε; Διότι έχω την αίσθηση πως άλλοι διαπραγματεύονται πακέτα διάσωσης και άλλοι το πακετάρισμα των συνειδήσεων.

Με εξουθενώνει και μόνο που ακούω στις πολιτικές συζητήσεις όλες αυτές τις ανόητες επιτηδευμένες και κλισέ δηλώσεις που πρέπει να ειπωθούν για να ειπωθούν, γιατί έτσι είθισται να εκφράζεται ο κάθε εκπρόσωπος κόμματος, χωρίς να έχει αλλάξει ούτε μια τόσο δα λεξούλα μετά από τόσες και τόσες δεκαετίες, χωρίς να παράγεται κάποια αυθεντική και εποικοδομητική σκέψη, παρά μόνο οι ίδιοι αφορισμοί, οι απαράλλακτες μηδενιστικές αντιλήψεις και απαράμιλλες αμπελοφιλοσοφίες. Παρά την κρισιμότητα της κατάστασης όμως , τι όμορφα, αβίαστα και πόσο απροκάλυπτα διατυπώνονται όλα αυτά που διανθίζονται με βαρύγδουπα και δημοσιοσχετίστικα λόγια, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι δεν θα έχουν, ούτε τώρα, ούτε ποτέ, κανένα μα κανένα αντίκρισμα. Είναι αξιοθαύμαστη και συνάμα αξιολύπητη πραγματικά όλη αυτή η προσπάθεια, όχι των μαγικών συνταγών και της ηρωικής εξόδου από την κρίση, όπως θέλουν να μας πείσουν, αλλά θα μου επιτρέψετε να την αποκαλέσω προσπάθεια ενταφιασμού της κρίσης μας και της συνείδησής μας.

Περαστικά μας.

maximus