Ένας βαρύς, κάτωχρος, άκεφος, σχεδόν απελπισμένος Σαμαράς βγήκε στα κανάλια και με «διάγγελμα» απόγνωσης επιχείρησε να πείσει τους απογοητευμένους ακραίους λαϊκοδεξιούς, ότι αποφάσισε να συμμετάσχει στη Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ μόνο και μόνο για να... «παραιτήσει» τον Παπανδρέου! Βαρύ το «τίμημα», ειδικά όταν ο Γιώργος κατόρθωσε το...
ίδιο πράγμα πριν από 2 χρόνια απέναντι στον Καραμανλή, χωρίς να υποχρεωθεί ούτε σε συγκυβέρνηση, ούτε σε τραγικές υπαναχωρήσεις από όσα διακήρυσσε...
Αλλά ποιος τον πιστεύει πια τον Αντώνη; Αυτόν, που πριν από 2 χρόνια υποσχόταν μηδενισμό ελλειμμάτων μέσα σε 18 μήνες χωρίς θυσίες, καταψηφίζοντας τη χρηματοδότηση της χώρας και υπερψηφίζοντας τη Χρεοκοπία, μετά υποσχόταν τα πάντα στους πάντες -κάνοντας λόγο για «λάθος μίγμα πολιτικής» και κλείνοντας το μάτι σε κάθε προκλητική συντεχνιακή διεκδίκηση- λίγο αργότερα αποκαλούσε «φίλο» το Θύμιο των ταξιτζήδων και έδινε άλλοθι στις ακραίες κινητοποιήσεις τους που έπληξαν κατακαλόκαιρο τον τουρισμό, πιο μετά τον διέγραφε από τη ΝΔ, πρόσφατα περιορίστηκε να υποσχεθεί μόνο αποκατάσταση των χαμηλοσυνταξιούχων και των πολυτέκνων, και χθες τον ακούσαμε εμβρόντητοι να ομολογεί: «Δεν υπόσχομαι τίποτα!»... Και το κορυφαίο: Δέχθηκε -λέει- να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ, επειδή η Ελλάδα κινδύνεψε να μην πάρει την 6η δόση και να χρεοκοπήσει, ενώ για τους ίδιους λόγους όχι μόνο δεν ψήφισε την πρώτη δανειακή σύμβαση (το Μάη του 2010), αλλά και διέγραψε τη Ντόρα Μπακογιάννη που το έκανε!
Πρωταθλητής της Κωλοτούμπας και της ασυνέπειας , ιστορικό παράδειγμα ανευθυνότητας και θλιβερού λαϊκισμού ο ηγετίσκος της Νεοδεξιάς. Μέσα στα μεγάλα ψέματα που ζει, έχασε τα πάντα. Ακόμη και την εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειοψηφίας εκείνων που τον εξέλεξαν πρόεδρο της ΝΔ το 2009. Και μοναδικό «αντίδοτο» στην απογοήτευση όλων αυτών: «Ανατρέψαμε τον Παπανδρέου»! Είναι άραγε έτσι;
Ας κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση των τελευταίων δραματικών εβδομάδων. Στις 26-27 Οκτωβρίου η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης αποφασίζει το μεγάλο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50%. Η αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις αποφάσεις της Συνόδου είναι αρνητική. Σαφώς διακηρύσσεται, ότι η ΝΔ δεν θα ψηφίσει στη Βουλή τη νέα δανειακή σύμβαση, εγείροντας μεταξύ άλλων και προσχήματα «εθνικής κυριαρχίας». Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και τα υπόλοιπα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Ο Παπανδρέου αισθάνεται αφάνταστα στριμωγμένος στο εσωτερικό, την ίδια ώρα που ευάριθμοι βουλευτές του δυσανασχετούν με το γεγονός ότι μόνοι τους σηκώνουν το βάρος της σωτηρίας της χώρας, και απευθύνουν εκκλήσεις για συναίνεση και συνευθύνη.
Στις 28 Οκτωβρίου, έρχονται τα πρωτόγνωρα γεγονότα στις παρελάσεις , που συνιστούν ακραία προσβολή των θεσμών και της Δημοκρατίας από θορυβούσες οργανωμένες μειοψηφίες, φτάνοντας μέχρι του να αναγκάσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποχωρήσει οργισμένος από τη Θεσσαλονίκη και να ματαιωθεί η εκεί παρέλαση! Διαμορφώνεται μεθοδικά από τις δυνάμεις της αντίδρασης ένα σκηνικό έκρυθμων και απρόβλεπτων εξελίξεων, επικίνδυνων για την ειρήνη, την κοινωνική συνοχή, την ίδια τη Δημοκρατία.
Το ζητούμενο πλέον για τον Πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου και όλο το ΠΑΣΟΚ είναι πώς θα εξαναγκαστεί ο Σαμαράς να αφήσει τον εκ του ασφαλούς λαϊκισμό και να συμμετάσχει στις ιστορικές για την Ελλάδα αποφάσεις, παίρνοντας και μερίδιο από την ευθύνη. Δεν ξέρουμε εάν η «βόμβα» περί Δημοψηφίσματος ήταν σε συνεννόηση με τους Ευρωπαίους -κοινώς, την «έστησαν» στο Σαμαρά...- ή όχι. Αυτό θα το ξεκαθαρίσει κάποτε η Ιστορία. Το αποτέλεσμα μετράει. Και μια και η πολιτική είναι η τέχνη του αποτελέσματος, ο Γιώργος αποδείχτηκε άριστος παίκτης έναντι του αντιπάλου του, στην πιο κρίσιμη καμπή για τη χώρα.
Θα πει κανείς. Ναι, αλλά του «στοίχισε» την πρωθυπουργία... Και ποιος μπορεί με βεβαιότητα να πει ότι στην παρούσα φάση και ενόψει των δύσκολων αποφάσεων ο Παπανδρέου ήθελε να παραμείνει πρωθυπουργός και να τραβήξει μόνος του το κουπί της σωτηρίας της πατρίδας; Τι νόημα θα είχε ένα κόλλημα στην καρέκλα, όταν η Ελλάδα θα ήταν ανάστατη από ακραίες κοινωνικές εκρήξεις, τις οποίες θα υποδαύλιζε και η αρνητική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό, δεν απαιτούνται καν επιχειρήματα , για να αντιληφθεί κανείς, ότι οι τελευταίες εξελίξεις αποτελούν ανακούφιση για το ΠΑΣΟΚ και επιβάρυνση για τη ΝΔ.
Και ο Παπανδρέου; «Τελείωσε»; Αυτό μπορεί να το πει μόνο το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Στις 11 Νοεμβρίου 2011, ολοκληρώθηκε η προβλεπόμενη από το καταστατικό του κινήματος 4ετής θητεία του ως προέδρου. Έθεσαν κάποιοι ζήτημα ηγεσίας όπως ο Λιντζέρης που βγήκε στο αντιπαπανδρεϊκό MEGA. Αυτός βέβαια θεωρείται αμελητέα ποσότητα.
Ο Παπανδρέου θα εγκαταλείψει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μόνο εφόσον ο ίδιος το επιθυμεί. Κάτι που δεν ισχύει προφανώς για τον Αντώνη Σαμαρά και την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας... Ο «οικοπεδούχος», Κώστας Καραμανλής είναι εδώ και η... «σιωπή» του μόνο τρόμο προκαλεί στο σαμαρικό επιτελείο της Συγγρού.
Σήμερα ο Σαμαράς πρέπει να "απολογηθεί" στην Κοινοβουλευτική Ομάδα που "βράζει". Εκεί θα πάρει και τα πρώτα δείγματα της αντίδρασης...
Το ερώτημα λοιπόν, ως απάντηση στο «διάγγελμα» Σαμαρά, παραμένει, και μένει να απαντηθεί στο άμεσο μέλλον: Ποιος πραγματικά «τελείωσε» ποιον;..
ίδιο πράγμα πριν από 2 χρόνια απέναντι στον Καραμανλή, χωρίς να υποχρεωθεί ούτε σε συγκυβέρνηση, ούτε σε τραγικές υπαναχωρήσεις από όσα διακήρυσσε...
Αλλά ποιος τον πιστεύει πια τον Αντώνη; Αυτόν, που πριν από 2 χρόνια υποσχόταν μηδενισμό ελλειμμάτων μέσα σε 18 μήνες χωρίς θυσίες, καταψηφίζοντας τη χρηματοδότηση της χώρας και υπερψηφίζοντας τη Χρεοκοπία, μετά υποσχόταν τα πάντα στους πάντες -κάνοντας λόγο για «λάθος μίγμα πολιτικής» και κλείνοντας το μάτι σε κάθε προκλητική συντεχνιακή διεκδίκηση- λίγο αργότερα αποκαλούσε «φίλο» το Θύμιο των ταξιτζήδων και έδινε άλλοθι στις ακραίες κινητοποιήσεις τους που έπληξαν κατακαλόκαιρο τον τουρισμό, πιο μετά τον διέγραφε από τη ΝΔ, πρόσφατα περιορίστηκε να υποσχεθεί μόνο αποκατάσταση των χαμηλοσυνταξιούχων και των πολυτέκνων, και χθες τον ακούσαμε εμβρόντητοι να ομολογεί: «Δεν υπόσχομαι τίποτα!»... Και το κορυφαίο: Δέχθηκε -λέει- να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ, επειδή η Ελλάδα κινδύνεψε να μην πάρει την 6η δόση και να χρεοκοπήσει, ενώ για τους ίδιους λόγους όχι μόνο δεν ψήφισε την πρώτη δανειακή σύμβαση (το Μάη του 2010), αλλά και διέγραψε τη Ντόρα Μπακογιάννη που το έκανε!
Πρωταθλητής της Κωλοτούμπας και της ασυνέπειας , ιστορικό παράδειγμα ανευθυνότητας και θλιβερού λαϊκισμού ο ηγετίσκος της Νεοδεξιάς. Μέσα στα μεγάλα ψέματα που ζει, έχασε τα πάντα. Ακόμη και την εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειοψηφίας εκείνων που τον εξέλεξαν πρόεδρο της ΝΔ το 2009. Και μοναδικό «αντίδοτο» στην απογοήτευση όλων αυτών: «Ανατρέψαμε τον Παπανδρέου»! Είναι άραγε έτσι;
Ας κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση των τελευταίων δραματικών εβδομάδων. Στις 26-27 Οκτωβρίου η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης αποφασίζει το μεγάλο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50%. Η αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις αποφάσεις της Συνόδου είναι αρνητική. Σαφώς διακηρύσσεται, ότι η ΝΔ δεν θα ψηφίσει στη Βουλή τη νέα δανειακή σύμβαση, εγείροντας μεταξύ άλλων και προσχήματα «εθνικής κυριαρχίας». Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και τα υπόλοιπα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Ο Παπανδρέου αισθάνεται αφάνταστα στριμωγμένος στο εσωτερικό, την ίδια ώρα που ευάριθμοι βουλευτές του δυσανασχετούν με το γεγονός ότι μόνοι τους σηκώνουν το βάρος της σωτηρίας της χώρας, και απευθύνουν εκκλήσεις για συναίνεση και συνευθύνη.
Στις 28 Οκτωβρίου, έρχονται τα πρωτόγνωρα γεγονότα στις παρελάσεις , που συνιστούν ακραία προσβολή των θεσμών και της Δημοκρατίας από θορυβούσες οργανωμένες μειοψηφίες, φτάνοντας μέχρι του να αναγκάσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποχωρήσει οργισμένος από τη Θεσσαλονίκη και να ματαιωθεί η εκεί παρέλαση! Διαμορφώνεται μεθοδικά από τις δυνάμεις της αντίδρασης ένα σκηνικό έκρυθμων και απρόβλεπτων εξελίξεων, επικίνδυνων για την ειρήνη, την κοινωνική συνοχή, την ίδια τη Δημοκρατία.
Το ζητούμενο πλέον για τον Πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου και όλο το ΠΑΣΟΚ είναι πώς θα εξαναγκαστεί ο Σαμαράς να αφήσει τον εκ του ασφαλούς λαϊκισμό και να συμμετάσχει στις ιστορικές για την Ελλάδα αποφάσεις, παίρνοντας και μερίδιο από την ευθύνη. Δεν ξέρουμε εάν η «βόμβα» περί Δημοψηφίσματος ήταν σε συνεννόηση με τους Ευρωπαίους -κοινώς, την «έστησαν» στο Σαμαρά...- ή όχι. Αυτό θα το ξεκαθαρίσει κάποτε η Ιστορία. Το αποτέλεσμα μετράει. Και μια και η πολιτική είναι η τέχνη του αποτελέσματος, ο Γιώργος αποδείχτηκε άριστος παίκτης έναντι του αντιπάλου του, στην πιο κρίσιμη καμπή για τη χώρα.
Θα πει κανείς. Ναι, αλλά του «στοίχισε» την πρωθυπουργία... Και ποιος μπορεί με βεβαιότητα να πει ότι στην παρούσα φάση και ενόψει των δύσκολων αποφάσεων ο Παπανδρέου ήθελε να παραμείνει πρωθυπουργός και να τραβήξει μόνος του το κουπί της σωτηρίας της πατρίδας; Τι νόημα θα είχε ένα κόλλημα στην καρέκλα, όταν η Ελλάδα θα ήταν ανάστατη από ακραίες κοινωνικές εκρήξεις, τις οποίες θα υποδαύλιζε και η αρνητική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό, δεν απαιτούνται καν επιχειρήματα , για να αντιληφθεί κανείς, ότι οι τελευταίες εξελίξεις αποτελούν ανακούφιση για το ΠΑΣΟΚ και επιβάρυνση για τη ΝΔ.
Και ο Παπανδρέου; «Τελείωσε»; Αυτό μπορεί να το πει μόνο το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Στις 11 Νοεμβρίου 2011, ολοκληρώθηκε η προβλεπόμενη από το καταστατικό του κινήματος 4ετής θητεία του ως προέδρου. Έθεσαν κάποιοι ζήτημα ηγεσίας όπως ο Λιντζέρης που βγήκε στο αντιπαπανδρεϊκό MEGA. Αυτός βέβαια θεωρείται αμελητέα ποσότητα.
Ο Παπανδρέου θα εγκαταλείψει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μόνο εφόσον ο ίδιος το επιθυμεί. Κάτι που δεν ισχύει προφανώς για τον Αντώνη Σαμαρά και την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας... Ο «οικοπεδούχος», Κώστας Καραμανλής είναι εδώ και η... «σιωπή» του μόνο τρόμο προκαλεί στο σαμαρικό επιτελείο της Συγγρού.
Σήμερα ο Σαμαράς πρέπει να "απολογηθεί" στην Κοινοβουλευτική Ομάδα που "βράζει". Εκεί θα πάρει και τα πρώτα δείγματα της αντίδρασης...
Το ερώτημα λοιπόν, ως απάντηση στο «διάγγελμα» Σαμαρά, παραμένει, και μένει να απαντηθεί στο άμεσο μέλλον: Ποιος πραγματικά «τελείωσε» ποιον;..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου