Αναρτήθηκε από endea neos
Αυτές τις ώρες , αυτό που επιθυμώ να αναδείξω, είναι δυο στοιχεία των πολιτικών εξελίξεων, που χάνονται μέσα στον ορυμαγδό των ετερόκλητων κραυγών και της ετερόκλητης πάλης για τη συνδιαμόρφωση της επόμενης μέρας σε αυτήν την πολύπαθη χώρα…
Γιατί η πολιτική, συν τοις άλλοις, είναι ιδιαίτερα σκληρή… Είναι εργαλείο κοινωνικής χειραφέτησης και διασφάλισης, είναι όμως και εργαλείο ταξικών διευθετήσεων και αντιπαραθέσεων… Είναι ένας χώρος που σπάνια επαφίεται στους αγαθούς, στους αθώους, ή στους ρομαντικούς…Οι ετερόκλητες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που «παλεύουν» για τη συνδιαμόρφωση της επόμενης μέρας στην Ελλάδα, έχουν διαφορετικές στρατηγικές και στοχεύσεις, όμως, σε αυτό που συγκλίνουν αυτές τις ώρες, είναι στο «Ρίξτε τον Γ. Παπανδρέου εδώ και τώρα».
Ο Γ. Παπανδρέου οριοθέτησε λίγο ή πολύ το «κούρεμα», έδωσε, έστω και αδιασαφήνιστες και δύσκολες χρονικές ανάσες, με σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό κόστος, κόστος που θα μπορούσε και θα έπρεπε να αποφευχθεί, πρωτίστως για την κοινωνία, αλλά και για τον ίδιο, έχει ήδη ένα μεγάλο και πολιτικά δραστήριο κομμάτι των πολιτών και του κράτους απέναντί του, απέδειξε ότι η κυβέρνησή του υστερεί διαχειριστικά, (αυτό κατά την άποψή μου είναι το κύριο πρόβλημα της ελληνικής άρχουσας τάξης), είναι δύσκολα χειραγωγήσιμος, παρά τη σημαντική πολιτική και κοινωνική του αποδυνάμωση, γιατί εξακολουθεί λόγω «παράδοσης» να έχει μια αδιαμεσολάβητη σχέση με ένα ευάριθμο κομμάτι της νεοελληνικής κοινωνίας, οπότε… Πάμε για άλλες λύσεις… Πριν γίνουμε «μπιέλες» κι εμείς οι ίδιοι, αλλά και ο ζωτικός μας χώρος, η Ελλάδα, όπου πρωταγωνιστούμε και όπου μπορούμε να έχουμε έναν ηγετικό ρόλο και στον επόμενο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό κύκλο, με σχετική «ελευθερία» με τους δικούς μας όρους, αλλά ακόμη και ως «ατζέντηδες» ξένων συμφερόντων…
Γιατί ναι μεν η εντροπία, σε εθνικό και διεθνές πεδίο είναι στην ανιούσα της, αλλά χρειαζόμαστε και ορισμένες σταθερές…
Λογικά, ή ελληνική άρχουσα τάξη, επιθυμεί να ρίξει το Γ. Παπανδρέου, εδώ και τώρα, με την ελπίδα να «εξαγοράσει» χρόνο και να δημιουργηθεί νέα κυβέρνηση, χωρίς τον ίδιο, από τη νυν σύνθεση της βουλής… Η ελληνική άρχουσα τάξη χρειάζεται χρόνο για να «χειραγωγήσει» την επόμενη μέρα… Τους πολίτες και τις όποιες ενδεχόμενες νέες ηγεσίες. Γιατί…
Ναι μεν η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, υπάρχουν πάντα ο λαός και οι εκλογές, τώρα ο Γ. Παπανδρέου προσπαθεί και για τους δικούς του λόγους να βάλει στην πολιτική μας ζωή και το δημοψήφισμα, αλλά ο λαός, το ανώνυμο πλήθος, σε συνθήκες κρίσης και μεγάλων διλημμάτων, δυσκολότερα «μαντρώνεται» από τις ηγεσίες του…
Το δημοψήφισμα, ανεξάρτητα από τους λόγους υιοθέτησής του από τον Γ. Παπανδρέου, στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική συγκυρία που βρισκόμαστε, είναι πρωτίστως ευκαιρία κοινωνικής ευθύνης και πολιτικής χειραφέτησης, κατά την άποψή μου…
Οι εκλογές είναι αναπόφευκτες. Ίσως και η ακυβερνησία… Τουλάχιστον σε πρώτο στάδιο (στρατηγική Σαμαρά).
Οι μέρες και οι νύχτες που έρχονται θα είναι ιδιαίτερα δύσκολες για όλους μας…
Πάντως…
Το λένε δεν το λένε, δε νομίζω να υπάρχει κανείς που να αρνείται τις εκλογές.
Η μάχη και η «παραπληροφόρηση» γίνεται για το χρόνο και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες διεξαγωγής των επόμενων βουλευτικών εκλογών, αλλά και πρωτίστως… Η μάχη δίνεται αυτές τις μέρες, στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο, για να «κερδηθούν» πιο ευνοϊκά μετερίζια, πια ευνοϊκές αφετηρίες για αυτούς και αυτές που θα ζητήσουν νομιμοποίηση και από τη λαϊκή βούληση…
Σε αυτήν τη «μάχη», πέρα από τα να μιλάμε εξ ονόματος του λαού και των συμφερόντων του, χρειάζεται να λειτουργούμε πολιτικά και με ανάλογο τρόπο…
Σε αυτή την ούτως ή άλλως σύντομη, πολύ σύντομη ενδιάμεση φάση, όσοι και όσες πιστεύουν στην εμβάθυνση της δημοκρατίας και στη λαϊκή βούληση, νομίζω πως αξίζει να αναγνωρίσουν, πως αυτοί που αντλούν την όποια εξουσία τους από τους πολίτες, έχουν μεγαλύτερη νομιμοποίηση, έχουν «δικαίωμα» να ακουστούν και να αντιμετωπιστούν με μεγαλύτερη προσοχή…
Ένας από αυτούς είναι και ο Γ. Παπανδρέου… Εξηγώντας τη νέα δανειακή συμφωνία, αλλάζοντας προτεραιότητες, δίνοντας κοινωνική προοπτική… Έστω και τώρα… Που ο ίδιος είναι στο «καναβάτσο» και το «ακρωτήριο» του έχει συρρικνωθεί…
Υ.Γ1. Μια μικρή υπενθύμιση… Για τις «αγωνίες» της άρχουσας τάξης. Την ομιλία του Πρωθυπουργού στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ τη μετέδωσε ζωντανά μονάχα το κανάλι της Βουλής!
Την ομιλία του Αντ. Σαμαρά την μετέδωσαν ζωντανά, όλοι οι μεγάλοι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί…
Αυτές τις ώρες , αυτό που επιθυμώ να αναδείξω, είναι δυο στοιχεία των πολιτικών εξελίξεων, που χάνονται μέσα στον ορυμαγδό των ετερόκλητων κραυγών και της ετερόκλητης πάλης για τη συνδιαμόρφωση της επόμενης μέρας σε αυτήν την πολύπαθη χώρα…
Γιατί η πολιτική, συν τοις άλλοις, είναι ιδιαίτερα σκληρή… Είναι εργαλείο κοινωνικής χειραφέτησης και διασφάλισης, είναι όμως και εργαλείο ταξικών διευθετήσεων και αντιπαραθέσεων… Είναι ένας χώρος που σπάνια επαφίεται στους αγαθούς, στους αθώους, ή στους ρομαντικούς…Οι ετερόκλητες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που «παλεύουν» για τη συνδιαμόρφωση της επόμενης μέρας στην Ελλάδα, έχουν διαφορετικές στρατηγικές και στοχεύσεις, όμως, σε αυτό που συγκλίνουν αυτές τις ώρες, είναι στο «Ρίξτε τον Γ. Παπανδρέου εδώ και τώρα».
Ο Γ. Παπανδρέου οριοθέτησε λίγο ή πολύ το «κούρεμα», έδωσε, έστω και αδιασαφήνιστες και δύσκολες χρονικές ανάσες, με σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό κόστος, κόστος που θα μπορούσε και θα έπρεπε να αποφευχθεί, πρωτίστως για την κοινωνία, αλλά και για τον ίδιο, έχει ήδη ένα μεγάλο και πολιτικά δραστήριο κομμάτι των πολιτών και του κράτους απέναντί του, απέδειξε ότι η κυβέρνησή του υστερεί διαχειριστικά, (αυτό κατά την άποψή μου είναι το κύριο πρόβλημα της ελληνικής άρχουσας τάξης), είναι δύσκολα χειραγωγήσιμος, παρά τη σημαντική πολιτική και κοινωνική του αποδυνάμωση, γιατί εξακολουθεί λόγω «παράδοσης» να έχει μια αδιαμεσολάβητη σχέση με ένα ευάριθμο κομμάτι της νεοελληνικής κοινωνίας, οπότε… Πάμε για άλλες λύσεις… Πριν γίνουμε «μπιέλες» κι εμείς οι ίδιοι, αλλά και ο ζωτικός μας χώρος, η Ελλάδα, όπου πρωταγωνιστούμε και όπου μπορούμε να έχουμε έναν ηγετικό ρόλο και στον επόμενο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό κύκλο, με σχετική «ελευθερία» με τους δικούς μας όρους, αλλά ακόμη και ως «ατζέντηδες» ξένων συμφερόντων…
Γιατί ναι μεν η εντροπία, σε εθνικό και διεθνές πεδίο είναι στην ανιούσα της, αλλά χρειαζόμαστε και ορισμένες σταθερές…
Λογικά, ή ελληνική άρχουσα τάξη, επιθυμεί να ρίξει το Γ. Παπανδρέου, εδώ και τώρα, με την ελπίδα να «εξαγοράσει» χρόνο και να δημιουργηθεί νέα κυβέρνηση, χωρίς τον ίδιο, από τη νυν σύνθεση της βουλής… Η ελληνική άρχουσα τάξη χρειάζεται χρόνο για να «χειραγωγήσει» την επόμενη μέρα… Τους πολίτες και τις όποιες ενδεχόμενες νέες ηγεσίες. Γιατί…
Ναι μεν η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, υπάρχουν πάντα ο λαός και οι εκλογές, τώρα ο Γ. Παπανδρέου προσπαθεί και για τους δικούς του λόγους να βάλει στην πολιτική μας ζωή και το δημοψήφισμα, αλλά ο λαός, το ανώνυμο πλήθος, σε συνθήκες κρίσης και μεγάλων διλημμάτων, δυσκολότερα «μαντρώνεται» από τις ηγεσίες του…
Το δημοψήφισμα, ανεξάρτητα από τους λόγους υιοθέτησής του από τον Γ. Παπανδρέου, στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική συγκυρία που βρισκόμαστε, είναι πρωτίστως ευκαιρία κοινωνικής ευθύνης και πολιτικής χειραφέτησης, κατά την άποψή μου…
Οι εκλογές είναι αναπόφευκτες. Ίσως και η ακυβερνησία… Τουλάχιστον σε πρώτο στάδιο (στρατηγική Σαμαρά).
Οι μέρες και οι νύχτες που έρχονται θα είναι ιδιαίτερα δύσκολες για όλους μας…
Πάντως…
Το λένε δεν το λένε, δε νομίζω να υπάρχει κανείς που να αρνείται τις εκλογές.
Η μάχη και η «παραπληροφόρηση» γίνεται για το χρόνο και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες διεξαγωγής των επόμενων βουλευτικών εκλογών, αλλά και πρωτίστως… Η μάχη δίνεται αυτές τις μέρες, στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο, για να «κερδηθούν» πιο ευνοϊκά μετερίζια, πια ευνοϊκές αφετηρίες για αυτούς και αυτές που θα ζητήσουν νομιμοποίηση και από τη λαϊκή βούληση…
Σε αυτήν τη «μάχη», πέρα από τα να μιλάμε εξ ονόματος του λαού και των συμφερόντων του, χρειάζεται να λειτουργούμε πολιτικά και με ανάλογο τρόπο…
Σε αυτή την ούτως ή άλλως σύντομη, πολύ σύντομη ενδιάμεση φάση, όσοι και όσες πιστεύουν στην εμβάθυνση της δημοκρατίας και στη λαϊκή βούληση, νομίζω πως αξίζει να αναγνωρίσουν, πως αυτοί που αντλούν την όποια εξουσία τους από τους πολίτες, έχουν μεγαλύτερη νομιμοποίηση, έχουν «δικαίωμα» να ακουστούν και να αντιμετωπιστούν με μεγαλύτερη προσοχή…
Ένας από αυτούς είναι και ο Γ. Παπανδρέου… Εξηγώντας τη νέα δανειακή συμφωνία, αλλάζοντας προτεραιότητες, δίνοντας κοινωνική προοπτική… Έστω και τώρα… Που ο ίδιος είναι στο «καναβάτσο» και το «ακρωτήριο» του έχει συρρικνωθεί…
Υ.Γ1. Μια μικρή υπενθύμιση… Για τις «αγωνίες» της άρχουσας τάξης. Την ομιλία του Πρωθυπουργού στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ τη μετέδωσε ζωντανά μονάχα το κανάλι της Βουλής!
Την ομιλία του Αντ. Σαμαρά την μετέδωσαν ζωντανά, όλοι οι μεγάλοι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου