Ένα κείμενο από τα ελάχιστα που μπορεί κανείς να βρει στο διαδίκτυο
(από tsougdw.blogspot.com)
Παρατηρώ με μεγάλη ανησυχία οτι τελευταία έχουν αρχίσει όλοι να τρώγονται με όλους, κάτι το οποίο συμβαίνει γιατί κυριαρχεί ο συναισθηματισμός και ο παραλογισμός στις αντιπαραθέσεις.
Αντί να κοιτάξουμε μεταξύ μας να συμφωνήσουμε σε ένα minimum θέσεων που είναι ανεξάρτητες από ιδεολογίες καταφεύγουμε σε ακρότητες. Λέει ο ένας: να απολυθούν 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι, ο άλλος: την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες, ο παράλλος: φταίει ο ΓΑΠ που είχε σχέδιο να μας βάλει στο ΔΝΤ, ο 4ος: φταίει η παλαβή αριστερά και ο τελευταίος: φταίει ο Σαμαράς που δε συναινεί.
Όσο μένουμε κολλημένοι σε τέτοιες απόλυτες θέσεις, όχι μόνο δε θα συμφωνήσουμε ποτέ μεταξύ μας, όχι μόνο θα τσακωνόμαστε σαν τα κοκόρια, αλλά ποτέ και κανένας δεν πρόκειται να μας πάρει ως πολίτες στα σοβαρά.
Έχω εντοπίσει πολλά σημεία συμφωνίας και δεν ξέρω πώς τα έχουμε καταφέρει ακόμη και δεν ακούγονται αυτές οι θέσεις, πνίγονται μέσα σε καβγάδες ιδεολογικούς και κομματικούς, ή ακόμα χειρότερα εκλαμβάνονται ως γενικότητες και όνειρα θερινής νυχτός, με τα οποία εννοείται οτι συμφωνούμε, άρα κατά την άποψη μερικών είναι περιττό να αναφερθούν:
• Συμφωνούμε όλοι οτι υπάρχουν παράλογα επιδόματα στο δημόσιο που πρέπει να περικοπούν;
• Συμφωνούμε στο οτι ένα μεγάλο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων έχουν πληρώσει αρκετά, ενώ άλλοι πιο προνομιούχοι, οι ιερές αγελάδες του δημοσίου, προστατεύονται με προκλητικό τρόπο;
• Συμφωνούμε οτι πρώτος και κύριος στόχος της πολιτείας θα πρέπει να είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής;
• Συμφωνούμε οτι πρέπει να δημιουργηθούν και να στηριχθούν αποτελεσματικοί μηχανισμοί ελέγχου;
• Συμφωνούμε όλοι οτι ένας αποτελεσματικός τρόπος πάταξης της φοροδιαφυγής είναι το πόθεν έσχες για όλους;
• Συμφωνούμε οτι ο κάθε Υπουργός, διοικητής ή οποιοσδήποτε άλλος σβήνει πρόστιμα, είναι υπόλογος στην κοινωνία;
• Συμφωνούμε οτι η αξιολόγηση πρέπει να υπεισέλθει σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου;
• Συμφωνούμε οτι στηρίζουμε όποια κοινωνική ομάδα πραγματικά αδικείται, αλλά παράλληλα κάθε κοινωνική ομάδα πρέπει να σέβεται το δικαίωμά μας να έχουμε καθαρή πόλη, διαθέσιμα ΜΜΜ για τη μετακίνησή μας, εν ολίγοις συμφωνούμε οτι οι αντιδρώντες δεν πρέπει να διαταράσσουν την κοινωνική ομαλότητα;
• Συμφωνούμε οτι εκτός από δικαίωμα στην απεργία, υπάρχει και το δικαίωμα στη μη-απεργία και όποιος θέλει να δουλέψει δεν πρέπει να προπηλακίζεται και να στιγματίζεται ως απεργοσπάστης;
• Συμφωνούμε οτι όπως συμβαίνει στα νοσοκομεία έτσι και σε όλες τις υπηρεσίες του δημοσίου θα έπρεπε τις ημέρες απεργίας να υπάρχει προσωπικό ασφαλείας;
• Συμφωνούμε οτι πρέπει να υπάρχει ελευθερία έκφρασης των βουλευτών και όχι να οχυρώνονται πίσω από κομματικές γραμμές;
• Συμφωνούμε οτι ο λαός πρέπει να είναι ενήμερος για το τι διαπραγματεύεται η εκάστοτε κυβέρνηση;
• Συμφωνούμε οτι κάθε Υπουργείο θα πρέπει να ενημερώνει επαρκώς τους πολίτες για το πού πέτυχε, τι άλλαξε και τι προτεραιότητες έχει σε μηνιαία βάση (ενδεικτικά);
• Συμφωνούμε όλοι στο οτι πρέπει να υπάρξει δραστική μείωση της γραφειοκρατίας, η οποία σκοπίμως δεν περιορίζεται;
• Συμφωνούμε οτι ο λαϊκισμός δημοσιογράφων και πολιτικών δεν βοηθάει την κατάσταση, δημιουργεί πόλωση και δεν επιτρέπει στους πολίτες να σκεφτούν λογικά;
• Συμφωνούμε οτι για το χάλι μας φταίνε όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, η κάθε μία σε διαφορετικό βαθμό; (Χωρίς να εξετάζουμε πόσο φταίει η κάθε μία πράγμα διχαστικό)
• Συμφωνούμε οτι έχει και ο λαός τις δικές του ευθύνες, διότι εάν δεν συμμετείχε, εντούτοις ανέχτηκε όλο αυτό το πανηγυράκι;
• Συμφωνούμε οτι πρέπει να υπάρχει εγγυημένο κατώτατο επίπεδο διαβίωσης (τροφή, κατοικία θέρμανση, στέγη, παιδεία, υγεία) και να μην υπάρχουν εξαθλιωμένοι συμπολίτες μας που στερούνται τα βασικά;
• Συμφωνούμε οτι θέλουμε οι φόροι μας να πιάνουν τόπο και οτι αυτό θέλουμε να σταματήσει να είναι μία απλή προεκλογική εξαγγελία και να γίνει πράξη;
• Συμφωνούμε οτι θέλουμε να μάθουμε πού πήγαν τα λεφτά, χωρίς να ιεραρχούμε σκάνδαλα ανάλογα με το επι ποίου έγιναν, μας ενδιαφέρει να διαλευκανθούν όλα;
• Συμφωνούμε οτι κανείς δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται τη βουλευτική ασυλία για προσωπικές του υποθέσεις που δεν έχουν να κάνουν με τη θητεία του στο Κοινοβούλιο;
• Συμφωνούμε οτι όλοι έχουμε το δικαίωμα να έχουμε συγκεκριμένα πιστεύω, χωρίς να είμαστε υπόλογοι για αυτά είτε είμαστε: νεοφιλελεύθεροι, φιλελεύθεροι, δεξιοί, κεντρώοι, σοσιαλιστές, ευρωπαϊστές, κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, αναρχικοί κλπ;
• Συμφωνούμε οτι όλοι θέλουμε να σταματήσει το κράτος να παράγει ελλείμματα και οτι θέλουμε να πάμε σε πλεονάσματα;
• Συμφωνούμε οτι δεν μπορεί να είναι η οικοδομή, η ατμομηχανή της Οικονομίας μας και πρέπει επιτέλους να βρούμε νέες ατμομηχανές;
• Συμφωνούμε οτι περαιώσεις, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων κλπ πρέπει να σταματήσουν πάραυτα, διότι επιβραβεύουν την παρανομία;
• Τέλος συμφωνούμε οτι για να αρχίσουν να μας παίρνουν στα σοβαρά, πρέπει επιτέλους να συμφωνήσουμε σε ένα minimum πραγμάτων;
• Συμφωνούμε ότι το σημερινό σύστημα απονομής δικαιοσύνης απέτυχε. Χρειάζεται αναμόρφωση, συστολή της δικαστικής και δικηγορικής ύλης, χρήση νέων μέσων και τεχνολογίας πχ κατάθεση δικογράφου ηλεκτρονικά για διευκόλυνση και συντόμευση διαδικασιών, δεδομένου οτι εάν σήμερα για παράδειγμα καταθέσεις μία αγωγή θα τελεσιδικήσει σε 5-6 χρόνια;
• Συμφωνούμε οτι σαν πολίτες δεν κάναμε το καθήκον μας ζητώντας από τον εκάστοτε βουλευτή που στείλαμε στη Βουλή να απολογηθεί για το γεγονός οτι (δύσκολες) προεκλογικές δεσμεύσεις, έμειναν στα χαρτιά;
• Συμφωνούμε οτι αγανάκτηση, ισοπέδωση και κριτική εκ του ασφαλούς χωρίς να συνοδεύονται από προτάσεις, δε βοηθούν σε τίποτα, απλά διαιωνίζουν τη στασιμότητα;
• Συμφωνούμε οτι το να μένουμε στάσιμοι όταν όλα κινούνται σχετικά σε σχέση με εμάς, είναι εγκληματικό;
• Συμφωνούμε οτι η βασική και δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να παρέχονται ουσιαστικά και δωρέαν στους φυσικούς τους χώρους και από τους τακτικά αξιολογούμενος λειτουργούς τους και όχι κατά βάση είτε στις αίθουσες εμπορικών επιχειρήσεων, είτε στα σπίτια από καθηγητές που σε πολλές περιπτώσεις φοροδιαφεύγουν με την ανοχή των γονεών και της κοινωνίας που δέχονται τον ευτελισμό αυτο;
• Συμφωνούμε πως η Τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να λειτουργεί αποτελεσματικά, με εξωστρέφεια, με σύστημα και προσωπικό αξιολογούμενο, σε περιβάλλον πολιτισμένο με επιβράβευση της γνώσης;
• Συμφωνούμε πως όποιος καταστρέφει δημόσια περιουσία χωρίς ουσιαστική αιτία θα πρέπει να αναλαμβάνει να καλύπτει το κόστος;
• Συμφωνούμε πως η επιχειρηματικότητα θα πρέπει να είναι σε σταθερό φορολογικό περιβάλλον, χωρίς εμπόδια και κρατικές χάρες και εξαιρέσεις ή προνόμια σε ομάδες ή λίγους, και χωρίς ένα δαίδαλο γραφειοκρατίας;
Η αίσθηση οτι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε τίποτα είναι απελπιστική. Επιτέλους ας μιλήσουμε ως σκεπτόμενοι πολίτες χωρίς να βάλλουμε ο ένας εναντίον της ιδεολογίας ή των κομματικών προτιμήσεων του άλλου. Μπορούμε να το κάνουμε, είμαι σίγουρη και αυτό χρειαζόμαστε, όλα τα άλλα είναι διχαστικά και πραγματικά δεν ξέρω σε τι μας βοηθούν. Υπάρχουν πράγματα στα οποία συμφωνούμε και πίσω από αυτά πρέπει να "οχυρωθούμε".
Για να γραφτεί το post ζήτησα τη βοήθεια χρηστών του twitter και του facebook. Ευχαριστώ λοιπόν ιδιαίτερα τους @arkoudos @sm0ky53 @paslanid @shide_shore Stef Stefanos αλλά και όσους επέμειναν οτι δεν υπάρχει κανένα σημείο συμφωνίας. Όλοι όσοι μπήκαν στον κόπο να πουν την άποψή τους γνωρίζουν οτι όλο αυτό είναι γενικό, είναι όμως πολύ χρήσιμο. Αρκετά έχουμε φαγωθεί μεταξύ μας.
ΥΓ: Η ανάρτηση θα διαμορφώνεται δυναμικά, όποιος θέλει ας καταθέσει την άποψή του και για άλλα σημεία συμφωνίας πχ. γύρω από την απόδοση δικαιοσύνης, από το πώς θέλουμε να λειτουργούν θεσμοί, αστυνομία κλπ
Σημείωση prasinofrourou:
Η "επανάσταση του αυτονόητου" μπορεί να ξεκινήσει με κάποιες από αυτές τις αρχές!!!
(από tsougdw.blogspot.com)
Παρατηρώ με μεγάλη ανησυχία οτι τελευταία έχουν αρχίσει όλοι να τρώγονται με όλους, κάτι το οποίο συμβαίνει γιατί κυριαρχεί ο συναισθηματισμός και ο παραλογισμός στις αντιπαραθέσεις.
Αντί να κοιτάξουμε μεταξύ μας να συμφωνήσουμε σε ένα minimum θέσεων που είναι ανεξάρτητες από ιδεολογίες καταφεύγουμε σε ακρότητες. Λέει ο ένας: να απολυθούν 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι, ο άλλος: την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες, ο παράλλος: φταίει ο ΓΑΠ που είχε σχέδιο να μας βάλει στο ΔΝΤ, ο 4ος: φταίει η παλαβή αριστερά και ο τελευταίος: φταίει ο Σαμαράς που δε συναινεί.
Όσο μένουμε κολλημένοι σε τέτοιες απόλυτες θέσεις, όχι μόνο δε θα συμφωνήσουμε ποτέ μεταξύ μας, όχι μόνο θα τσακωνόμαστε σαν τα κοκόρια, αλλά ποτέ και κανένας δεν πρόκειται να μας πάρει ως πολίτες στα σοβαρά.
Έχω εντοπίσει πολλά σημεία συμφωνίας και δεν ξέρω πώς τα έχουμε καταφέρει ακόμη και δεν ακούγονται αυτές οι θέσεις, πνίγονται μέσα σε καβγάδες ιδεολογικούς και κομματικούς, ή ακόμα χειρότερα εκλαμβάνονται ως γενικότητες και όνειρα θερινής νυχτός, με τα οποία εννοείται οτι συμφωνούμε, άρα κατά την άποψη μερικών είναι περιττό να αναφερθούν:
• Συμφωνούμε όλοι οτι υπάρχουν παράλογα επιδόματα στο δημόσιο που πρέπει να περικοπούν;
• Συμφωνούμε στο οτι ένα μεγάλο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων έχουν πληρώσει αρκετά, ενώ άλλοι πιο προνομιούχοι, οι ιερές αγελάδες του δημοσίου, προστατεύονται με προκλητικό τρόπο;
• Συμφωνούμε οτι πρώτος και κύριος στόχος της πολιτείας θα πρέπει να είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής;
• Συμφωνούμε οτι πρέπει να δημιουργηθούν και να στηριχθούν αποτελεσματικοί μηχανισμοί ελέγχου;
• Συμφωνούμε όλοι οτι ένας αποτελεσματικός τρόπος πάταξης της φοροδιαφυγής είναι το πόθεν έσχες για όλους;
• Συμφωνούμε οτι ο κάθε Υπουργός, διοικητής ή οποιοσδήποτε άλλος σβήνει πρόστιμα, είναι υπόλογος στην κοινωνία;
• Συμφωνούμε οτι η αξιολόγηση πρέπει να υπεισέλθει σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου;
• Συμφωνούμε οτι στηρίζουμε όποια κοινωνική ομάδα πραγματικά αδικείται, αλλά παράλληλα κάθε κοινωνική ομάδα πρέπει να σέβεται το δικαίωμά μας να έχουμε καθαρή πόλη, διαθέσιμα ΜΜΜ για τη μετακίνησή μας, εν ολίγοις συμφωνούμε οτι οι αντιδρώντες δεν πρέπει να διαταράσσουν την κοινωνική ομαλότητα;
• Συμφωνούμε οτι εκτός από δικαίωμα στην απεργία, υπάρχει και το δικαίωμα στη μη-απεργία και όποιος θέλει να δουλέψει δεν πρέπει να προπηλακίζεται και να στιγματίζεται ως απεργοσπάστης;
• Συμφωνούμε οτι όπως συμβαίνει στα νοσοκομεία έτσι και σε όλες τις υπηρεσίες του δημοσίου θα έπρεπε τις ημέρες απεργίας να υπάρχει προσωπικό ασφαλείας;
• Συμφωνούμε οτι πρέπει να υπάρχει ελευθερία έκφρασης των βουλευτών και όχι να οχυρώνονται πίσω από κομματικές γραμμές;
• Συμφωνούμε οτι ο λαός πρέπει να είναι ενήμερος για το τι διαπραγματεύεται η εκάστοτε κυβέρνηση;
• Συμφωνούμε οτι κάθε Υπουργείο θα πρέπει να ενημερώνει επαρκώς τους πολίτες για το πού πέτυχε, τι άλλαξε και τι προτεραιότητες έχει σε μηνιαία βάση (ενδεικτικά);
• Συμφωνούμε όλοι στο οτι πρέπει να υπάρξει δραστική μείωση της γραφειοκρατίας, η οποία σκοπίμως δεν περιορίζεται;
• Συμφωνούμε οτι ο λαϊκισμός δημοσιογράφων και πολιτικών δεν βοηθάει την κατάσταση, δημιουργεί πόλωση και δεν επιτρέπει στους πολίτες να σκεφτούν λογικά;
• Συμφωνούμε οτι για το χάλι μας φταίνε όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, η κάθε μία σε διαφορετικό βαθμό; (Χωρίς να εξετάζουμε πόσο φταίει η κάθε μία πράγμα διχαστικό)
• Συμφωνούμε οτι έχει και ο λαός τις δικές του ευθύνες, διότι εάν δεν συμμετείχε, εντούτοις ανέχτηκε όλο αυτό το πανηγυράκι;
• Συμφωνούμε οτι πρέπει να υπάρχει εγγυημένο κατώτατο επίπεδο διαβίωσης (τροφή, κατοικία θέρμανση, στέγη, παιδεία, υγεία) και να μην υπάρχουν εξαθλιωμένοι συμπολίτες μας που στερούνται τα βασικά;
• Συμφωνούμε οτι θέλουμε οι φόροι μας να πιάνουν τόπο και οτι αυτό θέλουμε να σταματήσει να είναι μία απλή προεκλογική εξαγγελία και να γίνει πράξη;
• Συμφωνούμε οτι θέλουμε να μάθουμε πού πήγαν τα λεφτά, χωρίς να ιεραρχούμε σκάνδαλα ανάλογα με το επι ποίου έγιναν, μας ενδιαφέρει να διαλευκανθούν όλα;
• Συμφωνούμε οτι κανείς δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται τη βουλευτική ασυλία για προσωπικές του υποθέσεις που δεν έχουν να κάνουν με τη θητεία του στο Κοινοβούλιο;
• Συμφωνούμε οτι όλοι έχουμε το δικαίωμα να έχουμε συγκεκριμένα πιστεύω, χωρίς να είμαστε υπόλογοι για αυτά είτε είμαστε: νεοφιλελεύθεροι, φιλελεύθεροι, δεξιοί, κεντρώοι, σοσιαλιστές, ευρωπαϊστές, κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, αναρχικοί κλπ;
• Συμφωνούμε οτι όλοι θέλουμε να σταματήσει το κράτος να παράγει ελλείμματα και οτι θέλουμε να πάμε σε πλεονάσματα;
• Συμφωνούμε οτι δεν μπορεί να είναι η οικοδομή, η ατμομηχανή της Οικονομίας μας και πρέπει επιτέλους να βρούμε νέες ατμομηχανές;
• Συμφωνούμε οτι περαιώσεις, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων κλπ πρέπει να σταματήσουν πάραυτα, διότι επιβραβεύουν την παρανομία;
• Τέλος συμφωνούμε οτι για να αρχίσουν να μας παίρνουν στα σοβαρά, πρέπει επιτέλους να συμφωνήσουμε σε ένα minimum πραγμάτων;
• Συμφωνούμε ότι το σημερινό σύστημα απονομής δικαιοσύνης απέτυχε. Χρειάζεται αναμόρφωση, συστολή της δικαστικής και δικηγορικής ύλης, χρήση νέων μέσων και τεχνολογίας πχ κατάθεση δικογράφου ηλεκτρονικά για διευκόλυνση και συντόμευση διαδικασιών, δεδομένου οτι εάν σήμερα για παράδειγμα καταθέσεις μία αγωγή θα τελεσιδικήσει σε 5-6 χρόνια;
• Συμφωνούμε οτι σαν πολίτες δεν κάναμε το καθήκον μας ζητώντας από τον εκάστοτε βουλευτή που στείλαμε στη Βουλή να απολογηθεί για το γεγονός οτι (δύσκολες) προεκλογικές δεσμεύσεις, έμειναν στα χαρτιά;
• Συμφωνούμε οτι αγανάκτηση, ισοπέδωση και κριτική εκ του ασφαλούς χωρίς να συνοδεύονται από προτάσεις, δε βοηθούν σε τίποτα, απλά διαιωνίζουν τη στασιμότητα;
• Συμφωνούμε οτι το να μένουμε στάσιμοι όταν όλα κινούνται σχετικά σε σχέση με εμάς, είναι εγκληματικό;
• Συμφωνούμε οτι η βασική και δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να παρέχονται ουσιαστικά και δωρέαν στους φυσικούς τους χώρους και από τους τακτικά αξιολογούμενος λειτουργούς τους και όχι κατά βάση είτε στις αίθουσες εμπορικών επιχειρήσεων, είτε στα σπίτια από καθηγητές που σε πολλές περιπτώσεις φοροδιαφεύγουν με την ανοχή των γονεών και της κοινωνίας που δέχονται τον ευτελισμό αυτο;
• Συμφωνούμε πως η Τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να λειτουργεί αποτελεσματικά, με εξωστρέφεια, με σύστημα και προσωπικό αξιολογούμενο, σε περιβάλλον πολιτισμένο με επιβράβευση της γνώσης;
• Συμφωνούμε πως όποιος καταστρέφει δημόσια περιουσία χωρίς ουσιαστική αιτία θα πρέπει να αναλαμβάνει να καλύπτει το κόστος;
• Συμφωνούμε πως η επιχειρηματικότητα θα πρέπει να είναι σε σταθερό φορολογικό περιβάλλον, χωρίς εμπόδια και κρατικές χάρες και εξαιρέσεις ή προνόμια σε ομάδες ή λίγους, και χωρίς ένα δαίδαλο γραφειοκρατίας;
Η αίσθηση οτι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε τίποτα είναι απελπιστική. Επιτέλους ας μιλήσουμε ως σκεπτόμενοι πολίτες χωρίς να βάλλουμε ο ένας εναντίον της ιδεολογίας ή των κομματικών προτιμήσεων του άλλου. Μπορούμε να το κάνουμε, είμαι σίγουρη και αυτό χρειαζόμαστε, όλα τα άλλα είναι διχαστικά και πραγματικά δεν ξέρω σε τι μας βοηθούν. Υπάρχουν πράγματα στα οποία συμφωνούμε και πίσω από αυτά πρέπει να "οχυρωθούμε".
Για να γραφτεί το post ζήτησα τη βοήθεια χρηστών του twitter και του facebook. Ευχαριστώ λοιπόν ιδιαίτερα τους @arkoudos @sm0ky53 @paslanid @shide_shore Stef Stefanos αλλά και όσους επέμειναν οτι δεν υπάρχει κανένα σημείο συμφωνίας. Όλοι όσοι μπήκαν στον κόπο να πουν την άποψή τους γνωρίζουν οτι όλο αυτό είναι γενικό, είναι όμως πολύ χρήσιμο. Αρκετά έχουμε φαγωθεί μεταξύ μας.
ΥΓ: Η ανάρτηση θα διαμορφώνεται δυναμικά, όποιος θέλει ας καταθέσει την άποψή του και για άλλα σημεία συμφωνίας πχ. γύρω από την απόδοση δικαιοσύνης, από το πώς θέλουμε να λειτουργούν θεσμοί, αστυνομία κλπ
Σημείωση prasinofrourou:
Η "επανάσταση του αυτονόητου" μπορεί να ξεκινήσει με κάποιες από αυτές τις αρχές!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου