(αναδημοσίευση από logoplokies)
Η «δια της εις άτοπον απαγωγής» είναι η μέθοδος που μπορεί να σε οδηγήσει σε συμπεράσματα, έμμεσα μεν, πλην όμως ασφαλή και χρήσιμα. Βλέποντας ποιοι αντιδρούν και λυσσομανάνε για το «κούρεμα» του χρέους, καταλαβαίνεις και το ποιοι θίγονται απ΄ αυτό…
Οι τραπεζίτες άρχισαν το χορό πριν από μέρες, (Σάλλας…), καταγγέλλοντας το επικείμενο haircut, ως ανώφελο, (ελάχιστα δισ. € η μείωση του χρέους…) και επικίνδυνο, (θάρθουν νέα δεινά για τη χώρα και το λαό…).
Τη σκυτάλη πήραν οι Βιομήχανοι, που με τον Δασκαλόπουλο σε ρόλο «συμπονετικού», εξέφρασαν τη θλίψη τους για τα επερχόμενα, για τη χώρα και τους εργαζόμενους ! Βρε τους …αδικημένους, έχουν, τελικά, καρδιά και αισθήματα !...
Από κοντά και τα λογής – λογής τσιράκια τους στα ΜΜΕ, άλλοι σε ενσυνείδητο ρόλο μισθωμένου φερέφωνου, άλλοι από ηλιθιότητα και επιδειξιμανία : σεισμός, λιμός και καταποντισμός !...
Οι σορτάκηδες στην αντικυβερνητική πολιτική ωρύονται για εξελίξεις ερήμην της Ελλάδας και της κυβέρνησης, ενώ οι μαζόχες – εραστές της δραχμής, σε λυκοφιλία με τους μυαλοφυγόδικους οπαδούς της θεωρίας και της επιδίωξης του συστημικού μπάχαλου, (μπας και δημιουργηθούν συνθήκες …επανάστασης…), τα δίνουν όλα στο κρεσέντο της καταστροφολογίας τους.
«Γιατί, πατέρα, λένε, πως η μείωση του χρέους είναι κάτι το κακό ?...».
«Επειδή, παιδί μου, ήρθε η ώρα να χάσουν και οι «μεγάλοι», λεφτά και θέσεις…».
«Κι είναι κακό αυτό ?...».
«Γι αυτούς, ναι, για τη χώρα μπορεί όχι…».
Γιατί «μπορεί» κι όχι «σίγουρα» ; Μα επειδή δεν γνωρίζουμε τους όρους του haircut και, κυρίως, του δεύτερου πακέτου «βοήθειας», του δεύτερου Μνημονίου, το οποίο αναμένεται διαφορετικό από το της 21ης Ιουλίου. Επειδή δεν είναι ξεκάθαρο τι θα γίνει με τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων και, κυρίως επειδή είναι άγνωστο και ασαφές, αν η επιζητούμενη και επιβαλλόμενη παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων, μπορεί να επιτευχθεί με όσα μέτρα λιτότητας και αφαίμαξης, έχουν παρθεί και αποφασιστεί ή θα χρειαστούν κι άλλα, σε αντιστάθμισμα της κυβερνητικής αδυναμίας να δουλέψει σε δυο καίριους και κρίσιμους τομείς : της πάταξης της φοροδιαφυγής, (όχι, μόνο, των ολίγων μεγαλοοφειλετών, αλλά και των εκατομμυρίων αυτοαπασχολουμένων) και της αξιοποίησης της τεράστιας, πλην ανεκμετάλλευτης κρατικής περιουσίας !...
Η «δια της εις άτοπον απαγωγής» είναι η μέθοδος που μπορεί να σε οδηγήσει σε συμπεράσματα, έμμεσα μεν, πλην όμως ασφαλή και χρήσιμα. Βλέποντας ποιοι αντιδρούν και λυσσομανάνε για το «κούρεμα» του χρέους, καταλαβαίνεις και το ποιοι θίγονται απ΄ αυτό…
Οι τραπεζίτες άρχισαν το χορό πριν από μέρες, (Σάλλας…), καταγγέλλοντας το επικείμενο haircut, ως ανώφελο, (ελάχιστα δισ. € η μείωση του χρέους…) και επικίνδυνο, (θάρθουν νέα δεινά για τη χώρα και το λαό…).
Τη σκυτάλη πήραν οι Βιομήχανοι, που με τον Δασκαλόπουλο σε ρόλο «συμπονετικού», εξέφρασαν τη θλίψη τους για τα επερχόμενα, για τη χώρα και τους εργαζόμενους ! Βρε τους …αδικημένους, έχουν, τελικά, καρδιά και αισθήματα !...
Από κοντά και τα λογής – λογής τσιράκια τους στα ΜΜΕ, άλλοι σε ενσυνείδητο ρόλο μισθωμένου φερέφωνου, άλλοι από ηλιθιότητα και επιδειξιμανία : σεισμός, λιμός και καταποντισμός !...
Οι σορτάκηδες στην αντικυβερνητική πολιτική ωρύονται για εξελίξεις ερήμην της Ελλάδας και της κυβέρνησης, ενώ οι μαζόχες – εραστές της δραχμής, σε λυκοφιλία με τους μυαλοφυγόδικους οπαδούς της θεωρίας και της επιδίωξης του συστημικού μπάχαλου, (μπας και δημιουργηθούν συνθήκες …επανάστασης…), τα δίνουν όλα στο κρεσέντο της καταστροφολογίας τους.
«Γιατί, πατέρα, λένε, πως η μείωση του χρέους είναι κάτι το κακό ?...».
«Επειδή, παιδί μου, ήρθε η ώρα να χάσουν και οι «μεγάλοι», λεφτά και θέσεις…».
«Κι είναι κακό αυτό ?...».
«Γι αυτούς, ναι, για τη χώρα μπορεί όχι…».
Γιατί «μπορεί» κι όχι «σίγουρα» ; Μα επειδή δεν γνωρίζουμε τους όρους του haircut και, κυρίως, του δεύτερου πακέτου «βοήθειας», του δεύτερου Μνημονίου, το οποίο αναμένεται διαφορετικό από το της 21ης Ιουλίου. Επειδή δεν είναι ξεκάθαρο τι θα γίνει με τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων και, κυρίως επειδή είναι άγνωστο και ασαφές, αν η επιζητούμενη και επιβαλλόμενη παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων, μπορεί να επιτευχθεί με όσα μέτρα λιτότητας και αφαίμαξης, έχουν παρθεί και αποφασιστεί ή θα χρειαστούν κι άλλα, σε αντιστάθμισμα της κυβερνητικής αδυναμίας να δουλέψει σε δυο καίριους και κρίσιμους τομείς : της πάταξης της φοροδιαφυγής, (όχι, μόνο, των ολίγων μεγαλοοφειλετών, αλλά και των εκατομμυρίων αυτοαπασχολουμένων) και της αξιοποίησης της τεράστιας, πλην ανεκμετάλλευτης κρατικής περιουσίας !...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου