"Η χώρα ζει εδώ και χρόνια μια βαθιά οικονομική κρίση, όχι μόνο δημοσιονομική, όχι μόνο χρηματοοικονομική, αλλά κατά κυριολεξία οικονομική. Δηλαδή, μια κρίση παραγωγής, μια κρίση παραγωγικότητας, μια κρίση ανταγωνιστικότητας. Η κρίση αυτή έχει μετατραπεί εδώ και πάρα πολύ καιρό, δυστυχώς, σε κρίση κοινωνική. Έχει διαρραγεί η κοινωνική συνοχή. Παρακολουθούμε την κοινωνία μας να μετατρέπεται σε μια κοινωνία των άκρων, να εκφασίζεται. Και τώρα η οικονομική και η κοινωνική κρίση έχει μετατραπεί πλέον και σε πολιτική κρίση, δηλαδή έχει διαμορφωθεί το σκηνικό ενός πολιτικού αδιεξόδου.
Μάλιστα, αυτή η τριπλή κρίση, η τριπλή εσωτερική κρίση, -οικονομική, κοινωνική και πολιτική- τείνει τώρα να μετατραπεί και σε μια κρίση στις σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αντί ν' αντιληφθούμε πώς διαμορφώνονται οι νέοι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί και ν' αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται, με την εκλογή του νέου Γάλλου Προέδρου, με την αλλαγή της στάσης πολλών ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών κομμάτων, εμείς δημιουργούμε τώρα ένα μέτωπο πιθανόν τυφλό σε σχέση με την Ευρώπη και έτσι μετατρέπουμε την κρίση μας και σε μια κρίση με αυτούς που μπορούν μας βοηθήσουν, υπό όρους και προϋποθέσεις φυσικά, γιατί έχουν τις δικές τους αντιλήψεις, να ξεπεράσουμε τη δική μας εσωτερική κρίση.
Η χώρα πραγματικά είναι ακυβέρνητη. Η περίοδος της πολιτικής αβεβαιότητας δυστυχώς παρατείνεται. Έπρεπε να έχει σχηματιστεί κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Παρά τις προσπάθειές μας δυστυχώς οδηγηθήκαμε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου επειδή κάποιοι το είχαν σχεδιάσει αυτό εξαρχής. Κάποιοι άλλοι φοβήθηκαν ν' αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες και να δοκιμάσουν στην πράξη εύκολες προεκλογικές υποσχέσεις. Κάποιοι άλλοι τρόμαξαν προ του βάρους της ευκαιρίας και της ευθύνης. Και το ακόμη χειρότερο είναι, πως έχει διαμορφωθεί ένα σκηνικό δήθεν διπολισμού, ένα σκηνικό δήθεν δικομματισμού, που είναι καρικατούρα του προηγούμενου δικομματισμού, που οδηγεί τα πάντα σε αδιέξοδο.
Πραγματικά, ανησυχώ γιατί βλέπω να διαμορφώνεται ένα σκηνικό το οποίο δε δίνει λύση. Είναι προφανές ότι πέρασε η εποχή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων και των μονοκομματικών πλειοψηφιών. Ο κόσμος ζητάει συνεργασίες, οι αριθμοί επιβάλλουν συνεργασίες.
Αλλά, συνεργασίες, οι οποίες είναι πολιτικά ισορροπημένες, ρεαλιστικές, αποτελεσματικές. Συνεργασίες που μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα, να δώσουν λύση και όχι να επιδεινώσουν τα προβλήματα. Δεν μπορείς να κυβερνήσεις τη χώρα έχοντας απέναντί σου τους μισούς Έλληνες ή τα 2/3 των Ελλήνων.
Χρειάζεται εθνική συστράτευση, χρειάζεται διακυβέρνηση εθνικής συνευθύνης και πρέπει να εφαρμοστεί μια εθνική στρατηγική η οποία είναι ολοκληρωμένη, υπεύθυνη, εφικτή".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου