Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Πέρα από τα (επώδυνα) μέτρα….

Δεν  ήταν  η  προχθεσινή  η  κρίσιμη  μέρα . … ούτε  η  χθεσινή. Η  κρίσιμη  μέρα  μπορεί  να  είναι  σήμερα… μπορεί  και  όχι.  Πρέπει  να  ομολογήσω  ότι  υπάρχει  κάτι  που  με  ανησυχεί  και  που  δεν  βλέπω  να  πολυσυζητιέται.  Η  κουβέντα  γίνεται  για  τον  13ο ,  τον  14ο,  τις  επικουρικές,  τις  απολύσεις  στο  Δημόσιο,  τον  κατώτατο  μισθό,  την  επανακεφαλαιοποίηση  των  τραπεζών  κλπ. Σημαντικά- σημαντικότατα. Ιδίως  για  τον  άνθρωπο  που  μετά  από  μια  διετία  συνεχούς  περιορισμού  του  εισοδήματος  του  θα  του  κόψεις  ακόμα  2-3-4  κατοστάρικα  από  το   μηνιαίο   εισόδημα  του.
Νομίζω  όμως   ότι  υπάρχει  κάτι  σημαντικότερο.  Τα  μέτρα  αναμφίβολα  θα  είναι  επώδυνα.  Και  κατά  την  άποψη  μου,  εδώ  που  φτάσαμε,    μέτρα  για  την  ανάταξη  της  οικονομίας  μας  που  να  είναι  ευχάριστα  δεν  υπάρχουν. Αλλά  προσοχή!  Επειδή  τα  μέτρα  θα  είναι  επώδυνα  δεν  σημαίνει  ότι  αναγκαστικά  θα  είναι  αποτελεσματικά!  Και  πάνω  απ΄ όλα  αυτό  που  θα  πρέπει  να  ενδιαφέρει,  περισσότερο  από  την  οδύνη  που  θα  φέρουν  τα  μέτρα  θα  πρέπει  να  μας  ενδιαφέρει η  αποτελεσματικότητα  τους,.  αν  τα  μέτρα   θα  εξυπηρετήσουν  την  επανεκκίνηση    της  οικονομίας.  Και  το  πρώτο  αποτέλεσμα    που  θα  πρέπει  να  φέρουν  και  μάλιστα  άμεσα  είναι  να  δημιουργήσουν  αίσθημα  ασφάλειας. Βεβαιότητα. Σιγουριά  για  το  μέλλον.  Την  αίσθηση  ότι ” μπήκε  πάτος  στο  βαρέλι”.

Αν  διασώζεται (αν  διασώζεται  και  όσο  διασώζεται)   σήμερα   ο  13ος  και  14ος    για  να  καταργηθεί  σε  6  μήνες  ή  1  χρόνο κάνουμε  έγκλημα. Αν  δίνουμε   λιγότερο φάρμακο    ή  άλλο  φάρμακο  από  αυτό  που  χρειάζεται,    επειδή  το  φάρμακο  είναι …πικρό,   θα  αποτύχουμε  και  πάλι.  Πιθανώτατα  οριστικά. Αν  πίσω  από  τις  διάφορες  περικοπές  που  διαβάζουμε  και  ακούμε   δεν  υπάρχει  ένα  ολοκληρωμένο  σχέδιο… καήκαμε. Δεν  αρκεί  ο  Μήτσος  να  διακανονίσει  τα  χρέη  του  με  την  Τράπεζα  ή να  σταματήσει  να  πηγαίνει  στην  ταβέρνα.  Πρέπει  το  μαγαζί  του  να  ξαναδουλέψει  και  να  βγάλει  λεφτά.

Η  οικονομία  πάνω  απ΄ όλα  χρειάζεται  ασφαλές  περιβάλλον  για  να  αναπτυχθεί. Είναι  αναγκαία   αλλά  όχι  ικανή  συνθήκη. Βλέπετε το  ασφαλές  οικονομικό  περιβάλλον  που  μας  εξασφάλισε  το  ευρώ   δεν  το  εκμεταλλευθήκαμε. Και  τώρα  ψαχνόμαστε. Και  η  οικονομία   δεν  είναι  κάτι  αφηρημένο.  Είναι  ο  Κώστας…  η  Μαρία…  ο  Νίκος  … που κάποια  στιγμή  επιτέλους  μετά  δυο  χρόνια  πρέπει  να  αισθανθούν ότι  τώρα  ναι  μεν  πρέπει   να  ζήσουν  πια   με  500  με  800  με  1000,  με  1500€,  αλλά πρέπει   να  έχουν  την  βεβαιότητα  ότι  αύριο   δεν  θα  τους  ξανααφαιρέσουν   αλλα  100€. Ο  Γιώργος  πρέπει  να  βρει το  κουράγιο  να  ρίξει  10.000  για  να  ανακαινίσει   το  μαγαζί  του .  Η  Κατερίνα  πρέπει  να  τολμήσει  να  ξεκινήσει    τη  δουλειά  που    σκέφτεται  εδώ  και  δυο  χρόνια. Ο Αργύρης  πρέπει  να   βρει  δουλειά (άρα  κάποιος  πρέπει  να  τον  προσλάβει). Ο  Χ  μεγαλοεπενδυτής πρέπει  να  αισθανθεί   ότι  μπορεί  να  επενδύσει σε  μια  ασφαλή  χώρα  που  λειτουργούν  και  νόμοι  και  θεσμοί  και  υπηρεσίες.  Τίποτα  από  τα  παραπάνω  δεν  μπορεί  να  γίνει  αν  δεν   υπάρξει  μια  minimum    βεβαιότητα  για  το  αύριο. Αυτό  είναι  που  πρωτίστως  πρέπει  να  διασφαλίζει  η   όποια  συμφωνία.

Γι  αυτή  την  βεβαιότητα   πρέπει  πάνω  απ΄ όλα  να  φροντίσουν  οι πολιτικοί   που  διαπραγματεύονται  σήμερα  με  τους  Ευρωπαίους  εταίρους. Αν  την  πιστεύουν,  έστω  ως  την  λιγότερο  κακή  λύση, πρέπει  να  την  υπερασπισθούν και  να  την υλοποιήσουν. Αν θεωρούν  ότι  υπάρχουν  καλύτερες  λύσεις  ας  μην  υπογράψουν!   Για  την  δημιουργία  της  ίδιας  βεβαιότητας  πρέπει  να  φροντίσουν  και   οι  Ευρωπαίοι  εταίροι  αν  θέλουν    το  καινούργιο  σχέδιο  να  πετύχει. Και  φυσικά  σε  αυτή  την  κατεύθυνση  δεν  μπορούν  να  βοηθήσουν  οι  διάφορες  δηλώσεις   για    ενδεχόμενο  εξόδου  της  Ελλάδας  από  το  ευρώ,  για  επιτρόπους  ή η  εν  γένει  “τιμωρητική”  στάση  ορισμένων  κλπ {Ακόμα  κι  αν  μιλάμε  για  ένα  “άτακτο  παιδί” η  τιμωρία  του -και  μάλιστα  σε  ανεξέλεγκτες και  πειραματικές  δόσεις-  δεν  μπορεί  να  είναι  αυτοσκοπός. Ο  στόχος  είναι  να  το  βοηθήσεις  να  μην  είναι  άτακτο.}

Αν    μετά  την  όποια  συμφωνία  υπογράψουμε  (αν   υπογράψουμε),  δεν καταφέρουμε  να  δημιουργήσουμε  ένα  κλίμα  σιγουριάς  και  αυτοπεποίθησης …. αν οι πολιτικοί   που  στηρίζουν  την  κυβέρνηση   διαχειρισθούν  τη  συμφωνία για  άντληση  εικαζομένων  κομματικών  κερδών (“Εγώ  σας  έσωσα!”  “Οχι,  δεν  μας  έσωσες  εσύ. Εγώ  είμαι  ο  σωτήρας!”) …  αν  οι  πολιτικοί  που  δεν  στηρίζουν  την  κυβέρνηση   δουν  στην  συμφωνία την     αφορμή  για  να   ξαναρχίσουν  τις  δυναμικές  κινητοποιήσεις  που  θα  υπονομεύουν   την  υλοποίηση  των  όσων  θα  έχουν  συμφωνηθεί….. αν  εμείς  οι  “από  κάτω” δεν  αντιληφθούμε  ότι  η  όποια  συμφωνία  ή   πολιτική  επιλογή    ΑΠΟ  ΜΟΝΗ  ΤΗΣ  δεν  έχει  καμμία  δυνατότητα  να  βγάλει  την  χώρα  από  την  κρίση… αν  δεν  γίνει  αντιληπτό    ότι    χάσαμε  πολλά ,  αλλά  υπάρχουν  πολλά  περισσότερα  να  χαθούν…..  αν  δεν  αισθανθούμε   ότι  πλέον,  έστω  με  καθυστέρηση, ΜΠΟΡΟΥΜΕ   (και  κατά  την -  περιορισμένης  σημασίας -  γνώμη  μου  μπορούμε)  θα  έχουμε  κάνει  μια  τρύπα  στο  νερό. Που τελικά   θα  μας  ρουφήξει .Ολους  μας!

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-firiki2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου