Όλοι συνομολογούν οτι η εποχή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων έχει παρέλθει, άρα από εδώ και πέρα θα έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας. Το θέμα είναι αν αυτές οι συνεργασίες μεταξύ κομμάτων θα επιβάλλονται μετεκλογικά ή θα γίνονται οικειοθελώς προεκλογικά με συμφωνίες πάνω σε ένα minimum στόχων, έτσι ώστε να μην περιμένουν οι κομματικοί σχηματισμοί, την επομένη των εκλογών να συμφωνήσουν πάνω σε 5-6 βασικά πράγματα, με αμφίβολο αποτέλεσμα.
Δεν μιλάμε πλέον για προγραμματικές συμφωνίες μιάς και οι εποχές όπου τα κόμματα κατήρτιζαν ουτοπικά προεκλογικά προγράμματα γεμάτα υποσχέσεις έχουν παρέλθει. Έχουμε συγκεκριμένο στόχο σαν χώρα και συγκεκριμένο οδικό χάρτη.
Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αριστεράς και δεξιάς έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν ενώ κυρίαρχος διαχωρισμός είναι πλέον αυτός μεταξύ προοδευτικών και συντηρητικών δυνάμεων.
Σαν πολίτης αυτό που θα ήθελα να δω στις επόμενες εκλογές είναι μια προεκλογική συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων που βρίσκονται στα πέριξ του κέντρου η οποία θα μπορούσε να αποτυπωθεί και με ενιαία προοδευτικά ψηφοδέλτια, υπό έναν επικεφαλής που θα επιλέξουν οι πολίτες. Γιατί να πρέπει να απαντήσει κανείς σε ένα "πενταλημμα" ή "εξάλημμα" (προοδευτικό ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ, ΔΗΜΑΡ, Κοινωνικός Σύνδεσμος, Φιλελεύθερη Συμμαχία, Δράση) και να μην του δοθεί η δυνατότητα μέσα από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο να στηρίξει τους σχηματισμούς αυτούς ή ακόμα και ανένταχτους πολίτες που θα θέλουν να συμμετέχουν στο εγχείρημα;
Γιατί θα πρέπει να περιμένουμε και να περιμένουν όσες δυνάμεις ανήκουν στο προοδευτικό τόξο, την επαύριο των εκλογών για να δουν να ξυπνά το εφιαλτικό σενάριο της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΛΑΟΣ;
Οι προοδευτικές δυνάμεις θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερη ευκολία στην επίτευξη συνεργασίας μιάς και οι στόχοι είναι πολύ συγκεκριμένοι: Εφαρμογή των δεσμεύσεων, παραμονή στο ευρώ, προστασία των κοινωνικών στρωμάτων που θίγονται περισσότερο από την κρίση, μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις αλλά όχι άκριτα.
Μία σύνθεση που θα στεγάζει το κεντρώο προοδευτικό δίπολο (κεντροδεξιά- κεντροαριστερά) που εκπροσωπείται πλέον από περισσότερα των δυο κομμάτων, θα αρχίσει να γίνεται επιτακτική ανάγκη. Δε μιλάω φυσικά για συστέγαση κάτω από έναν φορέα, αλλά για συμφωνία πάνω σε ένα minimum πραγμάτων. Είναι οι διαφορές τόσες πολλές; Τότε γιατί οι πολίτες προβληματίζονται πάνω στο τι θα επιλέξουν;
Νομίζω οτι μία ειλικρινής συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων που θα ξεκινήσει προεκλογικά, είναι η μόνη απάντηση στον προβληματισμό: "Καλά τα λέει η Ντόρα, μου αρέσει η Δημοκρατική Αριστερά, το προοδευτικό Πασόκ του Παπανδρέου και πολλών ικανών στελεχών έκανε πράγματα, η ΝΔ έχει ακόμη 5-6 σοβαρά στελέχη, περιμένω να δω τι θα κάνει ο Κοινωνικός Σύνδεσμος, ο Στέφανος Μάνος δικαιώθηκε".
Ένα Ενιαίο Προοδευτικό Ψηφοδέλτιο είναι η ελάχιστη αποζημίωση για τα αίσχη των τελευταίων δεκαετιών που θα περίμενα από το πολιτικό μας σύστημα. Ενιαία Ψηφοδέλτια τα οποία δεν θα περιλαμβάνουν παλαιοκομματικές συντηρητικές φωνές, ή τέλος πάντων θα περιλαμβάνουν τυπικά, αλλά το πιθανότερο θα είναι οι πολίτες να μη τις επιλέξουν.
Η μάχη που θα δοθεί ανάμεσα σε προοδευτικές και συντηρητικές δυνάμεις θα είναι πολύ έντονη το επόμενο διάστημα, νομίζω οτι η συνεργασία μεταξύ των προοδευτικών σχηματισμών που ανέφερα είναι πολλή πιο εύκολη απ' οτι μία συνεργασία μεταξύ συντηρητικών δυνάμεων και είναι αυτό που περιμένει εναγωνίως μία μεγάλη μερίδα κόσμου.
Συζητήσεις τέτοιου τύπου δεν είναι άκαιρες και θα πρέπει να ανοίξουν από τώρα μίας και οι εκλογές που θα γίνουν φαντάζομαι μέχρι το καλοκαίρι, θεωρώ οτι θα πρέπει να βρουν τους προοδευτικούς πολίτες συσπειρωμένους. Μάλλον είναι πολύ ακριβό το δώρο που περιμένω από το πολιτικό σύστημα...
Από Τσούγδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου